مرا که ساغر چشم از غم تو پر خون است

حکایت نو به تفسیر شرح نتوان کرد

به لب رسید مرا از غم تو جان هرگز

چه اعتبار به عهد تو حسن لیلی را

چو جان من به لب آمد رقیب را چه خبر

بر آن شمایل موزون چگونه دل نرود

خوشست اگر به حدیث کمال داری گوش