گفتی از پیشم برو بگذر ز جان گفتی و رفتی

گوئیم هر دم سگ کو گویمت با خاک راه

دی شنیدم کز گدایان درت خواندی مرا

ای صبا وقتی که پیغامی بما آری ز دوست

سوی ما تا چند اشارتهای پنهان با رقیب

ماجرای ما چو خواهی باز گفت ای آب چشم

گر به جان گویند نتوان شد سوی جانان کمال