هر لحظه بما از نو رسد تحفة دردی

دل چاره درد تو به این کرد که خون شد

میسوخت سراپای وجودم ز دل گرم

حوران کفن من همه در روی بمالند

عاشق بشه فرد یگانه ننشیند

کو بار سبک روح که بهر دل مجروح

تا چند کمال این همه درمان طلبیدنه