بر بر لوح کبریایی تو توقیع لااله

دردی کشان جان غمت سالکان راه

وز پرتوی جمال تو یک ذره مهر و ماه

دست نیاز بر دل در عدل تو دادخواه

بیرون برد به نور خرد زنگ اشتباه

گرد از ره وجود برآورد بی سپاه

صبح سفید روی نمود از شب سیاه

خورشید سر کشید چو یوسف قمر ز چاه

وانجا به باد قهر تو صد کوه گشته کاه

گاه از تو خون خورد بجفا طفل بی گناه

بندد سموم قهر تو بر شاخ گل گیاه

فرعون رانده نظر تست و پادشاه

گر بر در قبول تواش نیست آب و جاه

نبود بجز سرداق احسان تو پناه

گر بر خورند از تو محبان بارگاه