لشکر نوروز بصحرا رسید

ز آمدن گل ببشارت ز پیش

روزه شبانگاه بزد طبل کوچ

بادة نوروز و گلشن همرهند

در چمن از بس خوشی و رنگ بوی

باده بیاور که درین انتظار

سرو چو زد دست در آزادگی

شاخ شکوفه ست ثریّا وزین

لاله چو من خیمه بکهسار زد

داشت صبا بوی سر زلف یار

آن همه آسایش و راحت چه بود؟

الحق از آنها که ز روی تم

گفتم ازین پس نزند رای باغ

بوی گل و نعرۀ بلبل ز باغ