بی تو مرا زندگی بکار نیاید

در چمن وصل روی تو گل عیشم

روز نباشد که آفتاب جهان سوز

بگذرد از عمر سالها که دلم را

تا که نبینم بنای وصل تو محکم

تا نشود دل ز زندگانی خود سیر

وا دل من اگر بگوش تو هر شب

گفتمت ای جان مکن جفا که رخت را