بیمار فراق تو بحالیست

در عهد تو کس نشان ندادست

بر چهرۀ روزهای گیتی

رخ چون که و دل ز عشق جو جو

در خشم شوی ز هر چه گویم

بابنده چنینی یا ترا خود

از گردش چرخ هر زمانم

مه گفت: من و رخ تو، آری

می بر بندی به زر میان را