ای باد صبا خبر چه داری؟

از غمزۀ او دلم جدانیست

گر مردم چشم من نیی تو

بوی سر زلف و خاک کویش

ما را ببهای نیک بفروش

دل را بجز این دو نیست حاجت

از من بریار بر پیامی

گو از تو چو حال من چنین شد

گر هست ترا بکشتنم رای

بی فایده صد هزار دل را

در بسته میان بعشوه ما را

بد عهدی و جور و یار دیگر

بردی دل و صبر و جان، نگویی

ترسم که جوابم این فرستی

جان و دل و صبر هیچ باشد