فنون لطف خداوند صدر مجدالملک

شدم ز خامة بیمار او خجل که هنوز

نداده خم چو صراحی بخدمتش کردن

چه جادویست سر کلک او؟ که عاشق خویش

بحضرتش چو مرا راه انبساط نبود

تواضعش به سر انگشت مردمی از دور

خطاب عالی او چون مرا بلندی داد

به نوک کلک که نظّام گوهر هنرست

چو آفتاب شکوهش ز دور بر من تافت

نوازشی که بدان کرد بنده را مخصوص

چه عذر خواهم از این تربیت که در حق اوست

به یک سلام که فرمود و یاد کرد از من

چو صبح دولت او در رخم تبسّم کرد

زبان عذر ندارم من اندرین معرض

امید هست که در شکر او بنظم آرم

صداع حضرت عالی فزون ازین ندهم