جهان فضل و فضایل امام ربّانی

شهاب چرخ شریعت که گشت خاکستر

برای تحفۀ جان می برند دست بدست

چو در معالم قدست مسرح نظرت

چو نیک در نگری کمترینه خاشاکیست

بلای عالم و شوق من و فضایل تو

بسنده ناید باران اشکهای مرا

مرا و شهر مرا پشت پا زدی و شد ی

بپّر علم و عمل می پری بتو نرسد

مرا که پای ندارم تو دست گیر ارنی

مرا ز دوری جانست این همه غم دل

ز لوح سینةۀ من ایت خلوص و دعا

از آنچه بی تو برین جان خسته می گذرد

به التماس چه زحمت نمایمت؟ که تو خود