بر چید مهر دامن ِ زربفت و خون گریست

وز هول ِ خون چو کودک ِ ترسیده مرغ ِ شب

شب سیاه برفشاند و کلاغان ِ خسته بال

رنگ ِ شفق پرید و سیاهی فرو خزید

من در شکنجه ی تب و جانم به پیچ و تاب

بر می جهد ز چشمه ی جوشان ِ مغز ِ من

بخند و گیسو ز ناز بریز بر شانه ها

به عشوه دامان ِ خویش برون کش از دست ِ من

ز عشوه ها تازه کن به سر جنون ِ مرا

چو لب نهم بر لبت لبم به دندان بگیر

گهی به قهرم بسوز چو شمع ِ آتش پرست

به بوسه ای زهرناک از آن لبم کن هلاک

بیا و بنشین بیا گل ِ خرامان ِ من

دمی در آغوش ِ من بخواب شیرین ، بهواب

بریز پر کن بریز ز باده جام ِ مرا

سپیده بر می دمد به ناله های خروس

ببوس آری ببوس لب ِ مرا نوش کن

تو هم چو بردی ز دست مرا بدین چشم ِ مست