شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
سترون
هوشنگ ابتهاج (سایه)
هوشنگ ابتهاج (سایه)( قطعه ها )
110

سترون

آه در باغ بی درختی ما
این تبر را به جای گل که نشاند؟
چه تبر؟ اژدهایی از دوزخ
که به هر سو دوید و ریشه دواند
بشنو از من که این سترون شوم
تا ابد بی بهار خواهد ماند
هیچ گل از برش نخواهد رست
هیچ بلبل بر او نخواهد خواند