دلی که در دو جهان جز تو هیچ یارش نیست

چنان ز لذت دریا پر است کشتی ما

کسی به سان صدف واکند دهان نیاز

خیال دوست گل افشان اشک من دیده ست

نه من ز حلقه ی دیوانگان عشقم و بس

سوار من که ازل تا ابد گذرگه اوست

ز تشنه کامی خود آب می خورد دل من

عروس طبع من ای سایه هر چه دل ببرد