ای خون اصیلت به شتک‌ها ز غدیران

جاری شده از کرب و بلا آمده و آنگاه

تو اختر سرخی که به انگیزه‌ تکثیر

ای جوهر سرداری سرهای بریده

خرگاه تو می‌سوخت در اندیشه تاریخ

آن شب چه شبی بود که دیدند کواکب

و آن روز که با بیرقی از یک سر بی تن

تا باغ شقایق بشوند و بشکوفند

تا اندکی از حق سخن را بگزارند

حد تو رثا نیست عزای تو حماسه‌ست