ای قدت نازک نهال جویبار چشم من

چشم مردم را غبار از گرد میباشد، ولی

اشک من هر کس که دید از کار چشمم دست شست

قطره خون بود کز دل داشت چشمم یادگار

گر بروی من، هلالی، سیل اشک آمد چه شد؟