کاشکی! خاک حریم حرمت می بودم

بی غم عشق تو صد حیف ز عمری که گذشت!

گر بپرسیدن من لطف نمی فرمودی

گر بسر رشته مقصود رسیدی دستم

گر مرا حشمت کونین میسر می شد

چون مریضی، که دلش مایل صحت باشد

هر چه خواهی بکن، ای دوست، که من از دل و جان

تا تو یک ره بکرم سوی هلالی گذری