پیش از روزی، که خاک قالبم گل ساختند

صد هزاران آفرین بر کلک نقاشان صنع

خوبرویان را جفا دادند و استغنا و ناز

کار ما این بود کز خوبان نگه داریم دل

آه! ازین حسرت که: هر جا خواستم بینم رخش

هر کجا رفتند خوبان، به شد از باغ بهشت

می تپم، نی مرده و نی زنده، بر خاک درش

منظر عیش هلالی از فلک بگذشته بود