به خلوت بی ماهتاب من بگذر

کنون که دیده ام از دیدن تو محروم است

نگاه مست تو را آرزوکنان گفتم

اگر که شعر شدی بر لبان من بنشین

فروغ روی تو سازد دل مرا روشن

کرم کن و در کلبه ام قدم بگذار

تو را که طاقت سوز حمید یک دم نیست