53
شمارهٔ ۹۸۰
چه خوش باشد پس از هجران کشیدن
ملاقاتِ عزیزان بازدیدن
نباید شد به غربت تا نباید
سرِ دست از پشیمانی گزیدن
شرابِ تلخِ هجران ناگوارست
ولی ناچار می باید چشیدن
دلی دارم که بی آرامِ جانم
نمی یارد زمانی آرمیدن
دمی ساکن نمی گردد که در بر
ندارد هیچ کاری جز تپیدن
بلایِ عشق بس مبرم قضایی ست
به خیره با قضا نتوان چخیدن
ندارم راه ورویِ دیگر الّا
اجازت خواستن، رجعت گزیدن
نمی دانم که خواهد بهرِ الله
دمی در کوزه بختم دمیدن
نمی دانم به چشمِ استمالت
که خواهد جانب ما بنگریدن
نزاری خوب رویان در کمین اند
امید از ایمنی باید بریدن
همان بیغوله ی عزلت گرفتن
همان بنشستن و دم در کشیدن