هلاک می شوم از لعبت شکر دهنم

به کس شکایت وصلت نمی توانم برد

همین که نار دلم بر دهان رسید که آه

محبت تو چنان بر کشد زبانه ی شوق

ز آب روی از آن تازه روی می دارم

فتاد بر لب پر خنده ی توی دی نظرم

هزار گونه سخن ها که با تو دارم نیست

مکن ز فقر ذلیلم که مرد سایل حق

ز دست هجر تو خوردم هزار شربت تلخ

عجب که بی مزه باشد سخن نزاری را