از بیم روز هجر و نهیب شب وداع

ننگ محققان ز کساد چنین متاع

ملکی ست عشق و دل که بود تا ابد مشاع

و رنه فوایدی ز نظر نیست جز صداع

ور نه چرا به کار شود سمع و استماع

در چشمش آدمی ننماید به جز سباع

نه چشم بر نظاره و نه گوش بر سماع

تا کی شود میسرم اسباب اجتماع

تقدیر اشتیاقش و زنجیر التیاع

دربار ابن یامین و اویی خبر زصاع

بر حال او هنوز نیفتاده اطلاع

کاندر مصاف عشق فرو شد بسی شجاع