تا بنوشیم به شکرانه ی این فتح الباب

تا سبک رطل گران پیش من آرد به شتاب

وقت فرصت مکن اهمال و غنیمت دریاب

که درون نعمت و ناز است وبرون برف و گِلاب

تا معلق بود این خیمه ی بی تیر و طناب

به حریف و به ندیم و به شراب و به کباب

من نه آنم که سر آب ندانم ز سراب

می نه هم آب زر است آخر و هم آتش ناب

باز بر قوم نجی الله طوفان شد آب

ریسمان را نبود طاقت آهن در تاب

من چه هشیار و چه معمور و چه مست و چه خراب

دوستی چیست محیطی که بود بی پایاب

بیشتر زین نتوان کرد در این باب اطناب

درد نوشی چو نزاری و امینی بوّاب

روز برف است بیایید و بیارید شراب