بلای عشق تو ناگه ز در درآمد باز

حُبوب مهر تو در کشت زار سینهٔ من

خدنگ غمزهٔ تو بر دلم به نسبت حال

دلم اگر چه برفت از ستیز تو یک چند

گمان مبر که ز کویت دل ستم کش من

رقیب گو به ملامت مبالغت می کن

گذشت نوبت هجران نزاریا خوش باش