بهر لِلّه امشب ای بادِ سحر

روشنایی بخشِ جانم را ببین

گو ز رویِ تربیت ما را بپرس

باز اگر تشریف خواهی داد هان

آرزومندم به غایت یک قدم

گر تو می آیی برم منَت به جان

با خودم هرگز نخواهد بود خوش

زان نگارم کس نمی آرد پیام

هم به الطافِ تو ای بادِ صبا

شرمسارم از تو امّا چون کنم

نیم جان دارم فدایِ راهِ تو

گرچه کارِ عاشقان زاری بود