تا این ستیزه گاران بی دل کنند مارا

شکلی کنید و دفعی بنشستن بلا را

آن دل که داشتم نیز از دست شد قضا را

گر التفات کردی در عشق مبتلا را

از دین و دل بر آرد پیران پارسا را

از نافه ی نغوله مشکین کند صبا را

خط در کشد منجّم بر چرخ استوا را

گر بوسه یی ببخشد خشنودی خدا را

تمکین نمی کند کس درویش بینوا را