شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۶۷
حکیم نزاری
حکیم نزاری( غزلیات )
40

شمارهٔ ۴۶۷

دلم ز سوز جگر دم به دم بمی سوزد
کدام دل که ز سر تا قدم بمی سوزد
عجب ز مردمک دیده مانده ام که مدام
میان آب دو چشم است و هم بمی سوزد
ز آه من دمِ باد صبا نمی فسرَد
ز سوز من نفس صبح دم بمی سوزد
ز می که مونس جان بود بر شکست دلم
که در عروق ز اندیشه دم بمی سوزد
ز جام جم چه کند مفلسی که در شب تار
به دود آه سحر ملک جم بمی سوزد
به من نماند ز هستی و نیستی چیزی
که برق عشق ، وجود و عدم بمی سوزد
اگر بسوخت تنم از سموم غم چه عجب
که آدمی ز بس افراط غم بمی سوزد
بسوختیم و دمی در رقیب ما نگرفت
بلی بلی مگر افسرده کم بمی سوزد
ز بس که شعله آهم به شعر در پیچد
مداد وقت کتابت قلم بمی سوزد
حذر ز سوز نذاری کز آتش سینه
به چنگ بر نفس زیر و بم بمی سوزد