دلم را که جز با تو پیوند نیست

به صد وعده هر دم فریبش دهم

چه حاصل ز تعلیم و تنبیه من

چه تدبیر سازم که دامان صبر

اگر بیش طاقت ندارم رواست

مقلد بود بنده ای معتقد

تو دانی که بر قول خود صادقم

به عهد و وفا و به حسن و جمال

دلم را به حال نزاری نظر