خنک وجودِ کسی کِه ش نظر به هم نفسی ست

نمی شود به سر از همدمی دمی آن را

بیا که گر بروی تا هزار سال از تو

به هوش باز نیاید دلم که مستیِ عشق

به جز خیالِ تو چیزی به دیده در ناید

هنوزم ار رمقی هست بی تو معذورم

رقیبم از درِ او گو بران من از شیرین

بلی منم نه عسس مانع شد آمدِ خویش

نزاریا نفسی تازه روی و خوش دل باش

بهشت طالبی آوازه بشنوی ز بهشت