قدت بر ماهِ تابان سر کشیده ست

تعالی الله خداوندی که از خاک

خنک دستی که از طوبایِ قدّت

دلی پرنارِ غیرت نارِ بُستان

ز سودایِ خطِ سبزِ تو شب ها

دهانت چشمۀ خضرست از آن روی

کنارم عاقبت پر شد ز یاقوت

نزاری را که بر تست از جهان چشم