51
شمارهٔ ۲۳۲
مرا عشق جانانه ای دیگرست
مپندار بیگانه ای دیگرست
اگر مستی ای می کنم باک نیست
که این می ز خم خانه ای دیگرست
پیاپی دمادم به مستان عشق
روان کرده پیمانه ای دیگرست
به دارالشفا گرچه محرور را
چو فردوس کاشانه ای دیگرست
ولیکن مقید به زنجیر عشق
به هر گوشه دیوانه ای دیگرست
حدیث محقّق مگویا جهول
که هر مرغ را دانه ای دیگرست
در اضداد جمعیت از اصل نیست
وگر هست افسانه ای دیگرست
ز خفاش بر نور خور کن قیاس
برین شمع پروانه ای دیگرست
ز کنج نزاری طلب گنج وقت
که نقدش ز ویرانه ای دیگرست