نه ممکن است که با صابریش پیوندست

به عشق و صبر نظر کن که چند در چندست

ز عاجزی سپرِ صابری نیفکنده ست

که شش جهات وجودم به عشق در بندست

که مرد عاشق دیوانه فارغ از پندست

به هرچه خواهد و فرمان دهد خداوندست

طمع بود که مرا التفاتِ سوگندست

که پایبندیِ واماندگان ز فرزندست

طریق زهد ره مردم خردمند است