بر کوچه ی او خواهم یک بار گذر کرده

در کنج خراباتی بر هر طرفی لاتی

تا کی برَد از راهم اندیشه ی کوتاهم

ماییم و غرامت را بربسته علامت را

در واقعه ای مشکل شب ها همه بی حاصل

با عکس جمال او یعنی که خیال او

ماییم و دلی مسکین نه کفر در او نه دین

بی چاره نزاری هان بآزای زخود پنهان

تا چند ز جان و تن تن می زن و جان می کن