اگر در عالمِ غیبم دهی راه

جزین کز خود برون آری تمامم

مرا از من اگر وا می ستانی

درآ تا من شوم از خانه بیرون

به جز بر آستانِ دل ستانم

چه جایِ جاه و منصب پیر زالی

ز مبدا فطرتی دارند هر کس

به جنبِ مهرِ یارِ مهربانم

به خود نتوان سپردن ره به مقصد

ترا هر دیده کز عینِ یقین دید

همه هر چ از تو می آید فتوح است