به یادگار بمانی که بوی او داری

توان به دست تو دادن گرش نکو داری

جز این قدر که رقیبان تندخو داری

که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داری

خود از کدام خم است این که در سبو داری

که گر بدو رسی از شرم سر فروداری

تو را رسد که غلامان ماه رو داری

که همچو گل همه آیین رنگ و بو داری

قدم برون نه اگر میل جست و جو داری