اما اگر

در قحطی جمعه ها خبر نیست که نیست

از حنجره ی دُعااثر نیست که نیست

با آنکه بهانه سیصد و سیزده است

امّا، دَرِ خانه ی اگر نیست که نیست

دکتر سید هادی محمدی

حیم

اینجا همه از قاصدکا دلگیرن

پشت درِ هر ثانیه ای می میرن

وقتی که نگاهت به در و دیواره

مرگ و به تبِ فاصله ها می گیرن

در خاطره ها جای جنون گُل کرده

بی تو نفسِ کوچه ی دنیا سرده

مَردی که برات از تهِ دل می خونه

عمری وسطِ حادثه ی پُر دَرده

عروض استفراغ

وزنِ شعرم عروضِ استفراغ

گریه تنها ویارِ افکار است

مرگ بر هر چه شکل خودکار است

تِر بزن مُهلتِ دقایق را

پشتِ ته مانده های بالشِ خیس

جیغ در تُنگ تَنگِ آزادی

زنده بادا زبانِ ماشه ی هیس

عرق سوز

در گوشه ی فاضلاب دفتر زده اند

با مشورتِ  الاغ مَعبر زده اند

یک مُشت عَرق سوز به خاک افتاده

از چوبِ حراجِ شعر منبر زده اند

🧿  نذر   🧿

ژن هایم را نوازش می کردم

افکارم بوی پودرِ بچه گرفته بود

جیغِ رویِ کلاویه های عابر پیاده

بیگودی های ذهنم را بهم ریخت

نگاهم را پای پنجره مالیدم

🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 صلیب سرخ  🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

وَ باز سایه ی زاغی میانِ شب لرزید

خبر رسید خیالی دوباره بیدار است

کنارِ چَنگ و دولا چنگ سَربه زیر سیاه

سونات خاطره در آستین گیتار است

تمام زندگیم جیره خوار شعر شده

از آن زمان که تو را لایِ مثنوی دیده

شبیه تخمِ هنر پای منبر تبریز

کلید شعبده را دست مولوی دیده

☑️ غزل ناتمام  ☑️

عمری اجاره کرده غم از جانِ بی قرار

فردا ترین اتاقِ دلم را به انزجار

دردی میانِ خاطره ام سوت می‌کشد

مثلِ سَرَم که گُم شده در موجِ انفجار

آن سوی پنجره تبِ باران گرفته ام

شادی نَبسته در رَحِمِ جبرو اختیار

از بس مرور عطرِ تو را خواب دیده ام

مالیده اند رویِ تَنَم مُهرِ احتکار

🖤 وای مادر  🖤

ای کاش که قابِ خانه دیوار نداشت

در شهرِ شما فاجعه تکرار نداشت

پهلویِ غم و چادرِ سیلی خورده

افسوس در آن کوچه علمدار نداشت

❤️ هناس  ❤️

روی مدارِ بی کسی هم رنگ پاییزم

دفتر به دفتر در فراقت شعر می ریزم

دلگیرم از رویای سیلی خورده ی تقدیر

از ماجرای بعدِ تو لبریز لبریزم

این روزها شاید که دلتنگِ کسی باشی

آبستنِ فردای مَردِ نارسی باشی

یا مثلِ توپِ سَر پُرِ آماده ی شلیک

در خطِّ حمله کُشته ی آتش بَسی باشی

🔵 پس لرزه  🔵

غمگین ترین شعرِ مرا در کوچه ها با ناله سَر کن

تنهاییت را از مرورِ خاطراتم بیشتر کن

عاشق ترین مرد زمین را با غروری دربه در کن

اینجا کسی از انفجارِ بغض هایش زخم خورده

یا در عبور بی کسی بر شانه ی پاییز مرده

اسم تو را در لابلای گریه های سرد بُرده

یک بار دیگر خنده کن بر دامنِ نجوای باران

در انتهای خلوتِ دلمرده ی سردِ خیابان

🕸️ عنکبوتر 🕸️

تَهِ دالانِ بی قراری ها

واژه سمتِ جناس خَم می‌شد

در سراشیبِ باورِ بی مغز

از لباسِ مداد کَم می شد

گریه ها در مدارِ رسوایی

پایِ زِهدانِ چشم آویزان

زیر ساطورِ حضرتِ هَذیان

🚩 نصرالله

هر چند که قامتِ خِضابت خون است

هنگامه ی با حُسَینِ تو اکنون است

با رمزِ تَوَکَّلتُ عَلی نَصر الله

در ضاحیه روز آخرِ صَهیون است

hadi6969

شعرها (18)

محتواها (0)