شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۱۴
قدسی مشهدی
قدسی مشهدی( غزلیات )
80

شمارهٔ ۳۱۴

هرکسی شاد به سال نو و نوروزی خویش
دل شوریده عاشق به غم اندوزی خویش
شب تاریک مرا روشنی از آه من است
برو ای شمع، تو و انجمن افروزی خویش
دیده زخمم ازان پیش که روشن گردد
دیده بر تیغ جفای تو رقم، روزی خویش
من شوریده کجا و غم ناموس کجا
برو ای عقل و ببر مصلحت آموزی خویش
کوکب بخت کس از سعی نگردد فیروز
خویش را چند کنم رنجه به دلسوزی خویش؟
ما چو قدسی نمک خوان سیه بختانیم
بخت ما چون نبود شاد ز بهروزی خویش؟