شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۳۰۸
قدسی مشهدی
قدسی مشهدی( غزلیات )
83

شمارهٔ ۳۰۸

گیرم ز دل به بادیه غم، سراغ خویش
باشد چو آفتاب، دلیلم چراغ خویش
بلبل شود ملول، چو گل بو کند کسی
در باغ ازان چه غنچه بگیرم دماغ خویش
در باغ، ما و لاله ز یک خاک رسته ایم
هرگز نیفکنیم سیاهی ز داغ خویش
از داغ دل، ز شکوه ببندد دهان خود
گر لاله را بریم به گلگشت باغ خویش
بوی می ام ز خویش برد، می چه حاجت است
چون لاله بشکنم به نسیمی ایاغ خویش