82
شمارهٔ ۳۰۴
غم کجا شد که به جان آمدم از شادی خویش
هیچ کس نیست چو من دشمن آبادی خویش
دیر می کشت در آن کوی غمم، دور شدم
خویش برخاستم از جای به جلادی خویش
هر گلی حلقه دامی ست درین راه مرا
می روم سوی قفس از پی آزادی خویش
گفتی از من گذر، از خود نتوانی چو گذشت
نگذرم از تو، ولی بگذرم از وادی خویش