شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۳۹
قدسی مشهدی
قدسی مشهدی( غزلیات )
71

شمارهٔ ۲۳۹

هرگزم چون لاله دل بی داغ ته بر ته مباد
تا بود غم، در دلم آسودگی را ره مباد!
دل گریبانگیر وصل و دیده محروم از نگاه
جامه نیک اختری بر قد کس کوته مباد!
هرکه را بینم به او همراه، می میرم ز رشک
سایه هم یا رب به آن سرو سهی همره مباد!
من ز آب تیغ، عمر جاودانی یافتم
یا رب از ذوق شراب عشق، خضر آگه مباد!
هرکه با من بود، روز طالعش گردید شب
تیره بختم، هیچ کس را پهلوی من ره مباد!
دور ازو پرسند یارانم که قدسی حال چیست
بزم، بی شمع و چراغ و آسمان بی مه مباد!