93
شمارهٔ ۲۳۷
زورم به یک اشاره ابرو نمی رسد
هرگز به ناتوانی من مو نمی رسد
قمری فکنده طوق به تقلید در گلو
چون گردنش به حلقه گیسو نمی رسد
انصاف بین که پای به دامن کشیده ام
با جامه ای که تا سر زانو نمی رسد
لب تشنگان ناز، تسلی نمی شوند
تا چین زلف یار به ابرو نمی رسد
ازچشم تو که دیده بد دور باد ازو
غیر از نگاه دور به آهو نمی رسد
زلفت به بردن دلم اعجاز می کند
نوبت بدان دو نرگس جادو نمی رسد
دل گوشه گیر موی تو گردید از ازل
چون گوشه ای بدان خم گیسو نمی رسد
دل در میان گرفته سر زلف یار را
ای شانه دور شو به تو یک مو نمی رسد
قدسی چو تیغ آه ضعیفان شود بلند
کس را سخن ز قوت بازو نمی رسد