77
شمارهٔ ۲۲۳
لبت به خنده شیرین چو همنفس گردد
به گرد لعل تو روح الامین مگس گردد
عجب که ره به رفیقان برم درین شب تار
مگر دلیل رهم ناله جرس گردد
ز اشتیاق گرفتاری تو، طایر قدس
ز سدره آید و گرد سر قفس گردد
کجاست وادی طور و شجر، که آتش عشق
نه شعله ایست که بر گرد خار و خس گردد
دگر ز بی اثری های عشق، قدسی را
رسیده کار به جایی که بوالهوس گردد