شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۲۰۵
قدسی مشهدی
قدسی مشهدی( غزلیات )
93

شمارهٔ ۲۰۵

سنبل زلف تو خط بر سنبل تر می کشد
سرو قدت حلقه در گوش صنوبر می کشد
کعبه دردی کشان باشد مقامی کز شرف
بهر تعمیرش، خم می خشت بر سر می کشد
کم مبادا از سر ما سایه داغ جنون
کی سر شوریده حالان ننگ افسر می کشد؟
شرمسار دیده ام شبها که از پهلوی او
آسمان از دامنم تا روز اختر می کشد
بار دیگر سوی دل بین تا شود کارش تمام
نیم بسمل انتظار زخم دیگر می کشد
من که در بزم تو راهم نیست بیهوشم چنین
حال دل چون است کز دست تو ساغر می کشد
بستر راحت نمی دانم که از گردون که خواست؟
اینقدر دانم که شب تا روز اخگر می کشد
سربلندی می کند اشکم به یاد قامتت
خویش را شب ها ازان بر چشم اختر می کشد