پس آنگه جان شیرین را به شکرخنده بستانی

من از تو رو نگردانم گر از من رو بگردانی

گرم بر آتش سوزنده برخیزی و بنشانی

گر از بیخم بیندازی و گر شاخم بسوزانی

به دردی تا نیفتی سر دردم را نمی دانی

به سختی عهد الفت بسته ام با سست پیمانی

که بر می گردد از میدان هر برگشته مژگانی

به هر تارش گرفتاری، به هر مویش پریشانی

به دست کافری دادم گریبان مسلمانی

به هر کاری که نتوانی به هر دردی که درمانی

که قلبی را نیازاری و جانی را نرنجانی

که در عین گدایی ملک دل دادم به سلطانی

که در گفتار شیرین خسروم داده ست فرمانی

که مانندش ندیده ست آسمان در هیچ دورانی