40
غزل شمارهٔ ۶۹۹
روزها در طلبت می پویم
در فراقت همه شب می مویم
قصه شوق تو از خود با خود
دم بدم میشنوم میگویم
در سرا پای بتان حسن ترا
تو بتو موی بمو میجویم
رنگ و بویت ز خیالم نرود
چون شوم گل همه گل میرویم
در غمت بهر وضو وقت نماز
زاب دیده رخ خود میشویم
در تمنای لقایت چون فیض
کو بکو بیسر و پا می پویم
سر سودای تو دارم چکنم
میروم میطلبم میجویم