شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
درخت
فریدون مشیری
فریدون مشیری( ابر و کوچه )
116

درخت

درختی خشک را مانم به صحرا
که عمری سر کند تنهای تنها
نه بارانی که آرد برگ و باری
نه برقی تا بسوزد هستی اش را