دلبری دارم که دل در بند زلف و خال اوست

فتنه آن چشم فتانم که از هر گوشه ای

حال وصف حسن او بالاترست از ممکنات

طفل ابجد خوان مکتب خانه اسرار عشق

آن تجلی کز جلالت کوه را از جا ببرد

دوست گو بنمای رو تا جان بر افشتانم برو

روی دولت زان بدان خورشید روی آورده ام

هر کسی را چشم بر منظور و محبوبی دگر

سایه اندازد مگر بر من همایی کز شرف

این مگس بر خوان انعامش کجا یارد نشست

خوش تواند خواند فردا نامه را ابن حسام