چون ذرّه به خورشید تو داریم هوایی

از باغچه وصل تو بی برگ و نواییم

آن غمزه که دی وعده وفا کرد به امروز

ما عمر دراز قد چون سرو تو جوییم

در راه بسی دست زنان بی سر و پاییم

با زلف تو حیف است که در بند خطاییم

هجر تو کشیدیم به سودای وصالی

شب ناله من دامن افلاک بگیرد

در پای تو مردن هوس ابن حسام است