سیب ممنوعه

لَبانَت سیبِ ممنوعِ بهشتی

لَبَم را از لَبَت محروم هشتی

خَطا کَردی چِرا از عشق گُذشتی؟

تو با خَطِّ سیاهِ چشَم خود، بَر دِل نوشتی

که عَهدِ دلبَری با من شکستی

خُداوندا دِلِ عاشِق غَمین اسـت

که با مِهرَت به یادِ عشق عَجین اسـت

خُدایا این چه رَسمی و چه دین اسـت

ح / ن

وفای بی وفایان کرده پیرم

چرا در دام عشقش من اسیرم؟

رها کن این غم عشق از نفیرم

که در دامش به پای خود چه گیرم

دل از کف دادم و جانم به لب آمد

زدست عشق بی حاصل چه سیرم

فربیش خوردم از صد گونه تدبیر

به عرش کبریا آمد ناله و تکبیرم