ساعتی در خاک ره ، لختی به خون غلتید و رفت

همچوبوی گل به آه بیکسی پیچید ورفت

رایت دولت به خورشد فلک بخشید و رفت

دامن امید ازبن گرداب باید چید و رفت

شبنم اینجا یک سحر در چشم تر خوابید و رفت

لمعهٔ کمفرصتیها چشم ما پوشید و رفت

کز ضعیفی تا سرکویت جبین مالید و رفت

ازگلستانت همین آیینه گلها چید و رفت

درتماشای تو از دست نگه غلتید و رفت

چون نگه خود را همان در چشم خود دزدید و رفت

صورت ما هم به چشم بسته باید دید و رفت

هر قدم می بایدت چون رنگ برگردید و رفت

همچو بیدل معنی بیحاصلی فهمید و رفت