شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۸۱۸
بیدل دهلوی
بیدل دهلوی( غزلیات )
136

غزل شمارهٔ ۸۱۸

دوش در راه خیالت عجز شوق آهنگ داشت
سعی جولانی که نازشها به پای لنگ داشت
دل به ذوقِ جلوه ات با عالمی کرد ه ست صلح
ورنه این شخص جنون با سایهٔ خود جنگ داشت
در گلستانی که حیرت فرش جولان تو بود
چشم هر برگ گل آشوب از غبار رنگ داشت
بی تو از هر قطره اشکم ریخت رنگ ناله ای
آرزو در پردهٔ چشمم عجب آهنگ داشت
اینهمه دام خیالاتی که بر هم چیده ایم
نیست جرم ما و تو معجون هستی بنگ داشت
جور گردون هم نکرد اصلاح سختیهای دل
آسیا زین دانه گویی زیر دندان سنگ داشت
با همه شور هوس بی حس تر از آیینه ایم
حیرت آن جلوه ما را اینقدرها دنگ داشت
خامشیهایش هجوم آباد چندین شور بود
رنگ ناگردانده تو فان کاری نیرنگ داشت
دل شکستم شور توفان هوسها آرمید
شیشهٔ ناخورده بر سنگ انجمن را تنگ داشت
عمر همچون سایه در اندیشهٔ غفلت گذشت
تا نمودی داشتم آیینهٔ من زنگ داشت
پایهٔ تعظیم ما را گردباد آیینه است
هرکه دامن از بساط خاک چید اورنگ داشت
شب که حسنش بود بپدل غارت اندیش بهار
غنچه تا بیدار گشتن دامنی در چنگ داشت